ناخداکیست؟

کودکی پدرش ناخدای کشتی بود.این کودک همراه مادر وبقیه مردم سوار همان کشتی شد که پدرش ناخدای آن بود. کشتی از خشکی دور شد و در اعماق اقیانوس گرفتار تلاطم توفانی سخت و شدید شد.همه مردم وحشت زده از این سمت به آن سمت می دویدند و جیغ می زدند و سر وصدا میکردند.طبیعی هم بود.توفان خیلی شدید بود و تکان های کشتی بیش از حد مینمود.کودک خواب بود.وقتی سروصدای مردمِ وحشت زده بالا گرفت، از خواب بیدار شد و در حالی که چشمانش را میمالید،از مادرش پرسید چی شده؟ مادر هم گفت که کشتی دچار توفان شده.کودک در حالی که خمیازه می کشید پرسید: ببینم مگر ناخدای کشتی بابا نیست؟ وقتی جوابِ مثبتِ مادرش راشنید،آرام تبسمی کرد و با اطمینان دوباره به خواب رفت.او نمی ترسید چون ناخدا پدرش بود…

سوال: وقتی کشتی در هم شکست از قویترین ناخداهای عالم چه برمی آید؟

چه کسی گفته ناخدا فقط سکان داری بلد است؟او میتواند کودکش را در آغوش بگیرد و روی دوش خود بگذارد و شناکنان به ساحل نجات برساند.

این شماره ی مجله ی سوسول ها!!(موفقیت) بااشاره به این داستانِ جالب به این موضوع پرداخته که کافیه تو هر مقطعی و در مواجه با هر اتفاقی به یاد بیاریم ناخدا کیست؟ اون زمان مشخص میشه آیا استرس یا نگرانی هامون دلیل داره یا نه؟ نویسنده این طور بیان می کنه که حتی وقتی هم به خشکی رسیدی،باز ناخدا تو را تنها نخواهد گذاشت و به امن ترین مهمان سرای عالم خواهد برد.درآنجا باز تو میتوانی به او یقین داشته باشی.چون ناخدا مثل یک نگهبان قوی از تو محافظت میکند.او برایت بهترین وسایل و لوازم را محیا میکند و نمی گذارد به تو گزندی برسد.چرا که تو غیر از او کسی را نداری و ناخدا این را بهتر از همه می داند. بلافاصله بعدش ذهن رو بااین جمله کمی قلقلک می دهد که:

انگار آدم ها بی دلیل از برآورده نشدن آرزوها و دعاهای خود گله میکنند!! در اصل تقصیرِ خودشان است!!کافی ست زحمتی بکشند و خود را به مرحله یقین برسانند.از آن به بعد ناخدا باحضورش همه چیز رادرست میکند.در واقع همه مشکلات زندگی ما واین که خیلی وقت ها به چیزهایی که می خواهیم نمی رسیم، نتیجه ی تردید است…

کافی ست ناخدا را پیدا کنیم و به او امید کامل ببندیم! به همین سادگی…

من که ناخدای خودمو خوب میشناسم.(البته امیدوارم درباطن هم همینطور باشه) اما رسیدن به اون آرامش واقعی مستلزم ایمانِ بیشتریه…